مقایسه ظرفیت تکثیر سلولی و بیان عامل نوروژنیک از کشت چسبنده سلول های بنیادی عصبی نواحی subgranular zone ، subventricular zone و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ

زمینه و هدف : روند از دست رفتن نورون ها در سیستم عصبی مرکزی با افزایش سن روی می دهد. برای جلوگیری از مرگ نورون ها، می توان با پیوند سلول های بنیادی عصبی (nscs) علاوه بر جایگزینی سلول های از دست رفته، با تولید عوامل نوروتروفیک، بقا و تکثیر سلول های درون زاد (آندوژنوس) را افزایش داد. این مطالعه به منظور مقایسه ظرفیت تکثیر سلولی و بیان عامل نوروژنیک از کشت چسبنده سلول های بنیادی عصبی نواحی subgranular zone ، subventricular zone و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه آزمایشگاهی سلول های بنیادی عصبی نواحی sgz ، svz و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ نژاد ویستار استخراج و تا 13 پاساژ در محیط mem-α غنی شده با سرم به صورت تک لایه ای یا چسبنده کشت داده شد. بیان نشانگرهای نستین و gfap به روش ایمنوسیتوشیمی و بیان ژن های ngf، cntf، nt3، nt4/5، gdnf و bdnf به روش rt-pcr بررسی شد. یافته ها : ویژگی مورفولوژیکی سلول های بنیادی استخراج شده نواحی مختلف سیستم عصبی مرکزی در محیط کشت مشابه بود. زمان دو برابر شدن سلول های بنیادی عصبی svz نسبت به sgz و مجرای مرکزی نخاع کوتاه تر بودند. در شرایط کشت تک لایه ای سلول های بنیادی عصبی قادر به تولید نوروسفر بودند. همچنین نشانگرهای نستین و gfap توسط nscs این سه ناحیه بیان شده بودند. الگو و پروفایل بیان ژن های نوروتروفیک در سلول های بنیادی استخراج شده از sgz، svzو مجرای مرکزی نخاع مشابه یکدیگر بودند. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که بیان ژن های نوروتروفیک در سلول های بنیادی جدا شده از نواحی مختلف سیستم عصبی مشابه بود؛ ولی سلول های بنیادی جدا شده از ناحیه svz دارای ظرفیت تکثیری بالاتری بودند.